Zoals aangekondigd in deze post, ga ik een 30 days minimalist challenge doen.
Ik ben zo'n persoon die (veel te) veel nadenkt, en daardoor ook vaak verandert, in hoe ik over bepaalde zaken denk, wat ik wil nastreven, wie ik zelf eigenlijk ben, en dergelijke meer. Er zijn vast wel mensen die me begrijpen, want ik ben zeker niet het enige exemplaar van die vreemde diersoort.
Een maand of twee geleden trad zo'n nieuwe verandering in. Dat gebeurt eigenlijk redelijk geleidelijk maar komt pas aan het licht als het radicalere vormen aanneemt, zoals wanneer ik mijn lange haar volledig kort laat knippen. In mijn ogen is het enkel een goed idee om zulke dingen te doen nadat je er zelf langzaam naartoe gegroeid bent, maar er zijn ook mensen die het in een impulsieve bui doen en er desondanks geen spijt van hebben. De meeste van die verhalen die ik ken, lopen echter vaak af met spijt en een onmiddellijke terugkeer naar het oude - wat bij lang haar 3 jaar wachten betekent, moge dit mijn lichte voorkeur voor doordachte beslissingen hieromtrent verklaren.
Ik heb nood aan eenvoud gekregen, en behoefte om me enkel nog bezig te houden met wat ik echt belangrijk vind, en daarom besloot ik mee te doen aan de minimalist challenge. Ik vond hem op deze blog, die zich baseerde op deze challenge van The minimalists, een duo dat een minimalistische levenswijze heeft en bepleit. Minimalisten zorgen dat ze zich kunnen focussen op wat ze echt belangrijk vinden door zich te ontdoen van al wat ze overbodig achten. Dat is precies wat ik wil.
Ik ben nu al zeker een maand allerlei dingen aan het wegdoen, van kledij die ik nooit meer draag, naar oude rekeningetjes in laden of handtassen, tot facebookvrienden met wie ik eigenlijk al 2 jaar niet meer spreek en ook niet meer zal spreken. Ik doe het echter redelijk willekeurig, nu eens maak ik mapjes op mijn computer leeg, dan ruim ik een lade op, leeg ik een handtas, of verkoop ik een paar kledingstukken. Ondertussen heb ik al zakken kledij weggedaan en verkocht, maar ik ben nog altijd niet effectief aan de challenge begonnen.
De bedoeling is dat je op de eerste dag één ding wegdoet, op de tweede dag twee, en zo verder tot je op de dertigste dag dertig dingen weg doet. Ik interpreteer dit als: het mag vanalles zijn. Alles wat je als overbodig beschouwt. Heb je het niet meer nodig, heeft het geen waarde meer voor jou? Dan doe je het weg. Meer dan twintig dingen op een dag weg doen, lijkt moeilijk, maar er zijn allerlei kleine dingen te vinden die je eigenlijk nooit gebruikt (zoals schroefjes die al eeuwen ergens liggen te wachten op niets, gratis spulletjes die je ooit gekregen hebt op een of ander evenement, impulsieve aankopen, schrijfmateriaal dat niet meer werkt,...) Bij mij is de hoofdbrok van mijn overbodige spullen kledij, want ik heb echt ongelooflijk veel kleren, en dat is op zich natuurlijk leuk, maar ik heb ondertussen beseft dat ik sinds een jaar of twee maar heel weinig draag van de kleren die ik heb. In één week draag ik elke keer opnieuw dezelfde jeans die mijn lievelingsjeans is, hetzelfde vest, en dezelfde schoenen. Ik wissel wel wat af, maar toch zal ik dezelfde broek effectief elke week een paar dagen dragen, ondanks het feit dat ik meerdere torenhoge stapels broeken en jeans in alle kleuren en lengtes heb. Waarom zoveel spullen hebben als je ze niet gebruikt? Ik heb besloten dat het waardevoller is om een beperkt aantal spullen te hebben die je echt waardeert, dan een hele hoop waarvan maar een kleine selectie ertoe doet voor jou.
Ik was ook een persoon die gevoelig was voor het kopen van allerlei prullaria, en ik zal niet zeggen dat ik plots nooit meer de behoefte voel om iets te kopen, maar de dingen die ik mooi vind nu, zijn origineler en waardevoller, en dus koop je die minder snel in een impulsieve bui. Ik ga nu voor minder, maar meer waarde.
Als je dingen filtert uit je leven, hou je datgene over dat echt betekenis voor je heeft. Weg met alles waar je het etiket random op kan kleven. Dat geeft een bevrijdend gevoel, en een gevoel van rust. Je weet de dingen die je hebt werkelijk te waarderen op deze manier, en ik spreek niet enkel over materiële dingen, maar ook contacten, emoties, activiteiten, en ga zo maar verder.
We zijn vandaag de nacht van zes op zeven april, mijn challenge begint vanaf morgenvroeg en loopt tot zeven mei. Ik ben daar al een tijdje 'onofficieel' mee bezig, waardoor het misschien nog wel wat meer een challenge zal worden naar het einde toe dan ik verwacht. Doe je mee?
Heel veel liefs,
Manon
Ik heb nood aan eenvoud gekregen, en behoefte om me enkel nog bezig te houden met wat ik echt belangrijk vind, en daarom besloot ik mee te doen aan de minimalist challenge. Ik vond hem op deze blog, die zich baseerde op deze challenge van The minimalists, een duo dat een minimalistische levenswijze heeft en bepleit. Minimalisten zorgen dat ze zich kunnen focussen op wat ze echt belangrijk vinden door zich te ontdoen van al wat ze overbodig achten. Dat is precies wat ik wil.
Ik ben nu al zeker een maand allerlei dingen aan het wegdoen, van kledij die ik nooit meer draag, naar oude rekeningetjes in laden of handtassen, tot facebookvrienden met wie ik eigenlijk al 2 jaar niet meer spreek en ook niet meer zal spreken. Ik doe het echter redelijk willekeurig, nu eens maak ik mapjes op mijn computer leeg, dan ruim ik een lade op, leeg ik een handtas, of verkoop ik een paar kledingstukken. Ondertussen heb ik al zakken kledij weggedaan en verkocht, maar ik ben nog altijd niet effectief aan de challenge begonnen.
De bedoeling is dat je op de eerste dag één ding wegdoet, op de tweede dag twee, en zo verder tot je op de dertigste dag dertig dingen weg doet. Ik interpreteer dit als: het mag vanalles zijn. Alles wat je als overbodig beschouwt. Heb je het niet meer nodig, heeft het geen waarde meer voor jou? Dan doe je het weg. Meer dan twintig dingen op een dag weg doen, lijkt moeilijk, maar er zijn allerlei kleine dingen te vinden die je eigenlijk nooit gebruikt (zoals schroefjes die al eeuwen ergens liggen te wachten op niets, gratis spulletjes die je ooit gekregen hebt op een of ander evenement, impulsieve aankopen, schrijfmateriaal dat niet meer werkt,...) Bij mij is de hoofdbrok van mijn overbodige spullen kledij, want ik heb echt ongelooflijk veel kleren, en dat is op zich natuurlijk leuk, maar ik heb ondertussen beseft dat ik sinds een jaar of twee maar heel weinig draag van de kleren die ik heb. In één week draag ik elke keer opnieuw dezelfde jeans die mijn lievelingsjeans is, hetzelfde vest, en dezelfde schoenen. Ik wissel wel wat af, maar toch zal ik dezelfde broek effectief elke week een paar dagen dragen, ondanks het feit dat ik meerdere torenhoge stapels broeken en jeans in alle kleuren en lengtes heb. Waarom zoveel spullen hebben als je ze niet gebruikt? Ik heb besloten dat het waardevoller is om een beperkt aantal spullen te hebben die je echt waardeert, dan een hele hoop waarvan maar een kleine selectie ertoe doet voor jou.
Ik was ook een persoon die gevoelig was voor het kopen van allerlei prullaria, en ik zal niet zeggen dat ik plots nooit meer de behoefte voel om iets te kopen, maar de dingen die ik mooi vind nu, zijn origineler en waardevoller, en dus koop je die minder snel in een impulsieve bui. Ik ga nu voor minder, maar meer waarde.
Als je dingen filtert uit je leven, hou je datgene over dat echt betekenis voor je heeft. Weg met alles waar je het etiket random op kan kleven. Dat geeft een bevrijdend gevoel, en een gevoel van rust. Je weet de dingen die je hebt werkelijk te waarderen op deze manier, en ik spreek niet enkel over materiële dingen, maar ook contacten, emoties, activiteiten, en ga zo maar verder.
We zijn vandaag de nacht van zes op zeven april, mijn challenge begint vanaf morgenvroeg en loopt tot zeven mei. Ik ben daar al een tijdje 'onofficieel' mee bezig, waardoor het misschien nog wel wat meer een challenge zal worden naar het einde toe dan ik verwacht. Doe je mee?
Heel veel liefs,
Manon
